Uczniowie stanowią bardzo zróżnicowane środowisko społeczne. W zakresie poziomu sprawności fizycznej ta odmienność jest zauważalna nawet w odniesieniu do jednej klasy bądź grupy będącej w podobnym wieku. Niski poziom umiejętności ruchowych oraz zdolności motorycznych niektórych podopiecznych może być przyczyną niechęci wobec uczestnictwa w grach na WF. Utrudnienia w aktywności stanowią też problemy zdrowotne – astma, cukrzyca, alergie, choroby układu krążenia, a także wady postawy takie jak skolioza, kifoza czy lordoza. Niezrozumienie sytuacji dziecka z ograniczoną sprawnością wywołuje niejednokrotnie negatywne reakcje rówieśników. Krytyka ze strony kolegów i koleżanek z klasy może być przyczyną rezygnacji najsłabszych uczniów z uczestnictwa w zabawach ruchowych dla dzieci. Początkowe wycofywanie się z gry na WF prowadzi do długoterminowego zwolnienia lekarskiego. Nauczyciel powinien zapobiegać takim sytuacjom, interweniować w odpowiednim momencie, wyjaśniać sporne kwestie, wspierać najsłabszych i zachęcać ich do regularnych ćwiczeń. Zadaniem pedagoga i trenera jest również likwidowanie niechęci osób dotkniętych skoliozą i innymi wadami postawy do uczestnictwa w zajęciach z zakresu gimnastyki.

Trening motoryczny na zajęciach WF w znaczący sposób wpływa na rozwój uczniów, kształtując ich podstawowe cechy motoryczne – siłę, szybkość, koordynację ruchową i zwinność. Szybkościowe zdolności motoryczne występują w wielu dyscyplinach sportu, a w lekkoatletyce – biegach krótkich – w decydującym stopniu determinują rezultat sportowy. Kształtowanie szybkościowych zdolności motorycznych w szkoleniu sportowym uwarunkowane jest kilkoma czynnikami. Skuteczność treningu motorycznego zależy głównie od długości odcinków, przerwy wypoczynkowej i czasu wykonania zadania, który jest ściśle powiązany z długością pokonywanego odcinka.

Wielu nauczycieli wychowania fizycznego w swojej praktyce szkolnej spotyka uczniów, którzy z różnych względów doświadczają trudności w uczeniu się i prawidłowym funkcjonowaniu. Trudności te mogą przybierać postać zarówno dysfunkcji motorycznych, sensorycznych, poznawczych, w zakresie komunikacji, jak i objawów utrudniających lub uniemożliwiających funkcjonowanie emocjonalno-społeczne i/lub psychiczne, wpływających na jakość życia i pełnienie ról społecznych teraz i/lub w przyszłości. Zespół Ekspertów ds. Specjalnych Potrzeb Edukacyjnych, powołany przez Ministra Edukacji Narodowej, określił, iż dzieci i młodzież ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi (SPE) i rozwojowymi to te osoby, u których stwierdza się zagrożenie niepełnosprawnością, wszelkie dysfunkcje, dysharmonie lub niesprawności mogące mieć negatywny wpływ na ich dalszy rozwój.